Volgende week vrijdag zijn er parlementsverkiezingen in de Ierse Republiek. Taoiseach (premier) Simon Harris heeft de verkiezingen vervroegd omdat hij de gunstige cijfers in de polls voor zijn partij hoopt te verzilveren en straks met flinke winst opnieuw een centrum-rechtse regering kan leiden. De grootste oppositiepartij Sinn Féin staat op verlies en daar zouden de zittende partijen graag van willen profiteren. Harris is pas sinds april van dit jaar premier. Hij is de opvolger van Leo Varadkar die op 20 maart 2024 onverwacht voortijdig vertrok als taoiseach en leider van de Fine Gael-partij. Deze partij vormde sinds de vorige verkiezingen in 2020 een coalitie met de andere centrum-rechtse partij Fianna Fáil en de kleinere Groenen. De samenwerking tussen de rivalen FG en FF, die Ierland al honderd jaar regeren (maar nooit samen), was uniek. Beide partijen verloren flink bij deze verkiezingen. SF was met Mary Lou McDonald de grote winnaar en kwam met 37 zetels bijna op dezelfde hoogte als FF. Om haar uit de regering te houden sloten FF en FG een historisch compromis dat onder andere inhield dat Micheál Martin (FF) de eerste helft van de vijfjarige zittingsperiode premier werd waarna de aftredende regeringsleider Varadkar hem zou opvolgen. Twee jaar later won Sinn Féin in Noord-Ierland de verkiezingen. Daar is de Noord-Ierse SF leider Michelle O’Neill nu premier. Mocht SF ook in de Ierse Republiek winnen dan zou de hereniging van beide delen in het verschiet liggen. Op het congres van SF in september beloofde Mary Lou McDonald dat zij een referendum zou organiseren als ze na de aankomende verkiezingen premier kan worden. Maar bij de Europese verkiezingen dit voorjaar bleek al dat de populariteit van de partij is gedaald. Als oorzaken worden genoemd een onduidelijk immigratiebeleid en een reeks schandalen. Dat begon in Noord-Ierland waar een partijfunctionaris beschuldigd werd van seksueel misbruik met kinderen. Onlangs braken twee Ierse SF-kopstukken met de partij. McDonald is er nog niet in geslaagd de reputatie van de partij te herstellen. Sinn Féin blijft ijveren voor hereniging Volgens de huidige peilingen haalt Sinn Féin nu slechts 18% , een daling van meer dan zes procentpunten. Fine Gael staat nu op ongeveer 24%, Fianna Fáil op 21%. De kleinere partijen halen de 5% drempel waarschijnlijk niet. SF oud-gediende Gerry Adams waarschuwt in een opiniebijdrage degenen die hopen af te kunnen rekenen met zijn partij. 'Er zijn duidelijk mensen die verkiezingscampagnes zien als kansen om een overlijdensbericht voor Sinn Féin te schrijven. Sorry dat ik je moet teleurstellen. Zoals bij alle partijen die meedoen aan verkiezingen, zullen er momenten van winst en momenten van pijn zijn. Dat is inherent aan de verkiezingspolitiek, vooral in onzekere tijden. Maar als je politieke ideologie en de band van het leiderschap met de basis echter sterk zijn, dan kunnen alle uitdagingen worden overwonnen. Dat is een van de sterke punten van Sinn Féin.' Adams laat er ook geen misverstand over bestaan dat zijn partij zal blijven ijveren voor een herenigd Ierland. Campagnetijd Huisvesting was een van de thema's waarop SF vijf jaar geleden won. Het tekort aan huizen is ook na vijf jaar centrumrechtse regering nog steeds groot. Immigratie is er bij gekomen. De regering heeft opvang geboden voor duizenden gevluchte Oekraïners. Afgelopen zomer hebben rechtse demonstranten een reeks demonstraties gehouden bij asielzoekerscentra en een aantal gebouwen die bestemd waren voor asielzoekers zijn afgebrand. In de campagne waarschuwt centrumrechts voor moeilijke tijden als Trump in dc VS aantreedt. En terwijl Fine Gael de kiezers met dikke budgetten veel belooft op allerlei gebieden, kraakt minister van Financiën Donohoe SF af vanwege een geplande 'aanslag op Ierlands spaargelden'. SF ontkent dat dit uit haar verkiezingsprogramma gelezen kan worden. Een woordvoerder zei dat Sinn Féin "het overheidsgeld verstandig zou investeren", in tegenstelling tot Fine Gael, die in de regering "het overheidsgeld in rook had laten opgaan", waaronder "€ 500.000 aan privéjets voor Simon Harris".
Feeling B (als in ‘Feeling Berlin’) Oost-Duitse punkband, die in 1983 in Berlijn werd opgericht en tot 1994 zou bestaan. De latere Rammstein gitarist Paul Landers was een van de oprichters. Rammstein-toetsenist Christian Lorenz was pas 16 jaar oud toen hij tot Feeling B toetrad.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
COLUMN - Wie regeert: Schoof of Wilders? Naar het antwoord op die vraag wordt gezocht vanaf het moment dat Dick Schoof minister-president werd.
De Correspondent wist op 2 juli al: Wilders is dan geen premier, hij heeft alle touwtjes in handen.
Het AD blikte op 5 juli terug op het allereerste Kamerdebat met het kersverse kabinet. Wilder had Schoof weggezet als ‘slappe hap’. Oud-Kamervoorzitter Wim Deetman zei (CDA) zei: “Het was een krachtmeting tussen Wilders en de premier: wie is de baas? De indruk in het debat is gewekt dat Wilders nu de dienst uitmaakt.”
Maar als RTL Nieuws op 7 juli vraagt: “Als Geert Wilders en Dick Schoof tegelijkertijd bellen, wie nemen de PVV-ministers uit het nieuwe kabinet dan als eerste op?”, dan beweren de PVV’ers eerst Schoof te zullen aanhoren. De premier is dus de baas, concludeert RTL hieruit.
In o.a. de Gelderlander (28 september) wordt een tweet van Wilders geciteerd: “Schoof is absoluut niet de baas, dat is de Tweede Kamer.”
Wilders doelde daarmee op een interview in het AD, waarin Schoof reageerde op speculaties dat Wilders in feite de dienst uitmaakt. De minister-president zei: “,Als premier ben je de baas” en “Nou ja, de baas… je bent premier. Dus je bepaalt wat het kabinet doet, en niemand anders.’’
Gisteren kreeg Nila Ibrahimi de Internationale Kindervredesprijs uitgereikt in de Nieuwe Kerk in Amsterdam, voor haar inzet voor de rechten van meisjes in Afghanistan.
In maart 2021 vaardigde het directoraat onderwijs van de hoofdstad Kabul een verbod uit voor meisjes van 12 jaar en ouder om te zingen in het openbaar en bij publieke evenementen. De toen 14-jarige Nila Ibrahimi nam uit protest een liedje op dat via de #IAmMySong movement al snel viraal ging.
Mede dankzij de ophef die ontstond werd op last van het ministerie van Onderwijs het verbod ingetrokken. Nog geen half jaar later namen de Taliban de macht over. Nila Ibrahimi en haar familie ontvluchtten Afghanistan.
In 2023 was zij een van de oprichters van HerStory, dat een veilig platform wil zijn waar Afghaanse meisjes hun verhalen kunnen delen.
Het was de twintigste keer dat de prijs is uitgereikt door of de KidsRights Foundation. In 2005 ging voor de eerste keer de prijs naar de Zuid-Afrikaanse Nkosi Johnson. Postuum want in 2001 overleed hij op 12-jarige leeftijd aan aids, de ziekte waarmee hij was geboren. Samen met zijn pleegmoeder streed hij voor de rechten van kinderen met hiv/aids, die als paria weerden behandeld.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De Nederlandse politie moet meer bevoegdheid krijgen om mee te lezen in niet-openbare online chatgroepen, zei Van Weel vanochtend in de Volkskrant. Chat-apps en appgroepen zijn een onmisbaar element van ons dagelijks leven geworden en dat heeft impact op de openbare orde en veiligheid, zegt hij. ‘Waar dat zo is moet de politie daar wel bevoegdheden voor hebben. Signalen over op handen zijnde incidenten kunnen de politie vooraf helpen om voorbereid te zijn op mogelijke verstoringen van de openbare orde.’
COLUMN - Dat Wilders een gevaar vormt voor de vrijheid van de Nederlandse media wisten we al. Voor hem zijn vrijwel alle journalisten ’tuig van de richel‘. Vorige maand riep hij zijn volgers op tot een strafactie tegen dagblad Trouw omdat de krant een kritische cartoon over het asielbeleid van zijn kabinet publiceerde. Zijn maatje Caroline van der Plas van de BBB blijkt niet voor hem onder te willen doen. Zij ziet het internetplatform Cestmocro, dat veel aandacht besteedt aan de genocide in Gaza, als een haatzaaiend platform dat “overloopt van antisemitisme”. Ze vraagt zich af of het niet gewoon verwijderd kan worden. Het is het zoveelste teken dat in kringen van de huidige regeringscoalitie de vrijheid van informatie niet veilig is.
“Een heel account op zwart zetten is censuur,” zegt jurist Roeland de Bruin tegen de NOS. Het is niet alleen een onaanvaardbare beperking van de uitingsvrijheid. Het raakt de communicatie tussen burgers. Burgers moeten van elkaars meningen kennis kunnen nemen. “Het gaat dus eigenlijk om het proces van communiceren. En dat moet vrij en onbelemmerd kunnen gebeuren.” Volgens De Bruin is het beter om per Instagrampost te bekijken of een bepaalde uiting onrechtmatig of strafbaar is. Emeritus hoogleraar algemene rechtswetenschap Jan Brouwer zei in Nieuwsuur dat het sluiten van het account Cestmocro een zeer verregaande maatregel zou zijn: ‘Dan zou je ook kranten zomaar kunnen verbieden.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sabbath Bloody Sabbath uit 1973 was het vijfde studio-album van de band die aan de wieg stond van de heavy metal. Volgens zanger Ozzy Osbourne was het hun laatste, werkelijk grootse plaat.
Het hing natuurlijk al een tijdje in de lucht, en compleet terecht natuurlijk. Het raakt wel een gevoelig punt, want de vraag blijft hoe lang dit strafhof nog kan functioneren en relevant blijft nu het ook achter ‘ons’ aangaat, in plaats van alleen maar achter landen als Verweggistan.
Amerika zag het goed toen het niet meedeed, omdat het ook wel wist dat zij (en ik wij) regelmatig ‘the baddies‘ waren.
Hoe lang Sargasso ook bestaat, je blijft bands en nummers tegenkomen waarvan je je afvraagt hoe het in vredesnaam mogelijk is dat ze nooit eerder zijn langsgekomen. Maar goed ook eigenlijk, want anders zouden we deze rubriek alleen maar kunnen vullen met heel obscure dingen, en een feestje der herkenning is op zijn tijd ook wel eens leuk. Soit, de Beasty boys dus, met Intergalactic. Met de groeten uit de jaren 90 enzo.
Hirax maakte al thrash metal aan het begin van de jaren tachtig, en dat doet de band nog steeds. Ze zijn nooit doorgebroken, niet binnen en al helemaal niet buiten het genre, maar als je dit zo hoort kun je je afvragen of dat terecht is. Kill Switch is van een album halverwege hun carrière, en is 20 jaar oud. En in dit genre spreekt het voor een nummer dat het klinkt alsof het zo 15 jaar ouder had kunnen zijn. Agressieve zang (check), lekkere riffs en solo’s (check), solide ritmesectie (check), allemaal beetje rommelig door elkaar (check). Ik zeg: een pareltje.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
