Journalisten van het onderzoekscollectief Declassified UK krijgen geen perskaart meer voor het Britse Lagerhuis. Aanleiding is een publicatie over pro-Israëlische politici in juni. Parlementair commissaris voor normen Daniel Greenberg werd hierin beschuldigd van partijdigheid na het afwijzen van klachten tegen tientallen pro-Israëlische parlementsleden van de groep Labour Friends of Israel (LFI). Bij deze lobbygroep, die weigert informatie te verstrekken over zijn sponsors, zijn 73 van Labours 197 parlementsleden aangesloten. Inmiddels hebben meer dan 100 politici, journalisten en campagnevoerders de “flagrante en partijdige poging van het parlement om onderzoeksjournalistiek te onderdrukken” veroordeeld. Declassified UK werd eind september zonder opgave van reden ook geweigerd bij het congres van Labour in Liverpool. Terwijl journalisten werden tegengehouden, stond de Labour-partij wel toe dat grote wapenbedrijven en lobbygroepen de conferentie bijwoonden en daar evenementen sponsorden. Ook LFI was welkom en organiseerde een discussie over vrede in het Midden-Oosten. Labour parlementslid Richard Burgon is het niet eens is met de uitsluiting van de journalisten. Hij wijst er op dat Declassified 'essentiële berichtgeving heeft geleverd over de Israëlische oorlog in Gaza en de betrokkenheid van onze regering'. En verder zei hij: 'In een tijd waarin Donald Trump de persvrijheid aan banden legt, is het belangrijker dan ooit om het recht van journalisten te handhaven om hun werk te doen – regeringen controleren en machthebbers ter verantwoording roepen.' Die berichtgeving betrof met name de betrokkenheid van het Verenigd Koninkrijk bij de genocide in Gaza. Zo onthulde Declassified in samenwerking met het Ierse onderzoekscollectief The Ditch dat een bedrijf uit Wolverhampton rechtstreeks aan het Israëlische ministerie van Defensie onderdelen levert die worden gebruikt om Israëlische piloten te trainen in het vliegen met geavanceerde straaljagers. De Britse regering claimde eerder dat ze de export van militaire middelen naar Israël heeft opgeschort. Vorig jaar overtrad het VK al zijn eigen regels door de export van militaire goederen van het Britse bedrijf Martin Baker naar de Israëlische wapenfabrikant Elbit. Declassified wist ook de hand te leggen op een lijst met 32 Israëlische officieren die door het Royal College of Defence Studies (RCDS) zijn getraind voor de oorlog in Gaza. Het RCDS zou vanaf volgend jaar geen Israëlische militairen meer toelaten, maar de zittende studenten mogen hun opleiding nog wel afmaken. In het Verenigd Koninkrijk is de Israëllobby diep doorgedrongen in de politiek. Naast de LFI is er ook een CFI voor de conservatieven. Gisteren schreef Declassified over de nauwe financiële relaties van CFI met een Amerikaanse miljardair Paul Singer die ook de belangrijkste financier is van het American Israel Public Affairs Committee (AIPAC). Uiteindelijk gaat het natuurlijk om de stemmen van de parlementariërs. Voor de laatste parlementaire verkiezingen in 2024, toen de oorlog in Gaza al meer dan een half jaar duurde en er voldoende getuigenissen waren van ernstige oorlogsmisdaden, organiseerden de lobbygroepen een reis naar Israël voor twaalf Labour kandidaten en drie conservatieve kandidaten. Een 'solidariteitsmissie' werd het genoemd (overigens brachten ook Nederlandse parlementsleden van de Christen-Unie, de SGP en de PVV in 2024 nog bezoeken aan Israël, onder andere voor een conferentie van de Israëlische organisatie voor geallieerde landen). Onwelgevallige standpunten De uitsluiting van Declassified had volgens het Lagerhuis in een officiële reactie te maken met de beperkte capaciteit van het parlement. Zoals het onderzoeksjournalisten betaamt namen ze daar geen genoegen mee. Ze vroegen op basis van de FOIA (de Britse WOO) nadere informatie op. Interne emails onthulden dat er geen limiet bestond voor het aantal persaccreditaties. Het probleem lag meer in 'diepgaand onderzoek...vanuit een specifiek standpunt'. Dat onwelgevallige standpunt bleek vooral te vinden in 'onze onderzoeken naar buitenlands beleid waarbij bizar genoeg beweerd werd dat buitenlands beleid niet als ‘politiek’ geldt.' Daarbij werd gewezen op de gewraakte publicatie over de pro-Israëlische vooringenomenheid in Westminster. De geest van voormalig premier Tony Blair, thans compaan in Trumps plannen voor Gaza, waait kennelijk nog altijd in Britse Labour kringen. In die geest is ook het 'terrorisme'-etiket voor de actiegroep Palestine Action te begrijpen. Het is een voorbeeld van de Trumpificering van de Britse politiek die ook in andere landen te zien is. In de VS heeft Trump ook de wacht aangezegd bij de media voor hun berichtgeving over Defensiezaken. Tot gisteren kregen ze de tijd om in te stemmen met een nieuwe verordening die feitelijk inhield dat alle berichtgeving uit het Pentagon gecensureerd zou worden. De Amerikaanse media gaven niet thuis. Een voorbeeld om te volgen.
Iemand klaagde onlangs dat mijn muziekkeuze in deze rubriek wel erg ‘wit’ is. Daarom een deuntje old skool.
‘So What’ komt van het album Kind of Blue uit 1959.
Niet alleen speelt Miles Davis in deze registratie (trompet), ook jazzlegende John Coltrane is van de partij op de saxofoon.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wie de 15 nu in de Tweede Kamer zittende partijen zat is, kan natuurlijk een stem uitbrengen op een van de 17 andere partijen die 29 oktober op de stembiljetten staan.
Misschien gunt u een van de drie partijen die eerder in de Kamer zaten, maar hun zetel kwijtraakten een herkansing? Of een van de drie stugge volhouders die al langer meedoen maar tot nu toe nog geen zetel haalden? Lees meer over herintreders en volhouders.
Of vindt u dat een aantal afsplitsers terecht hun oude partij hebben verlaten en komen ze nu met een beter alternatief? Lees hier meer over de partijen die uit een afsplitsing zijn voortgekomen.
Vandaag nemen we een kijkje bij de eerste van twee partijen die echt nieuw zijn, in die zin dat ze niet eerder deelnamen aan verkiezingen. De debutanten bij de verkiezingen van 29 oktober zijn ELLECT en de Partij voor de Rechtsstaat.
ELLECT – “staat voor waardigheid, rechtvaardigheid, leiderschap met integriteit. verantwoordelijkheid. Ellect is verenigd tegen onrecht, uitbuiting, machtsmisbruik, pedofielen, mensenhandel” aldus de website.
Ellect is opgericht door Joana Amoah, tevens de lijstrekker. Ze is ook bekend als ‘Apostel Joanne Ameh’, zijnde de voorgangster en leidinggevende van ‘God Own Ministries Worldwide’, een internationaal netwerkje van kleine kerkgemeenchappen.
RECENSIE - Met zijn boek Wat iedereen aangaat levert NRC-redacteur Mark Lievisse Adriaanse een fundamentele kritiek op het huidige liberaal-democratische politieke systeem. Hij laat zien hoe de democratie in de afgelopen vijftig jaar langzaam maar zeker is afgebroken door de verplaatsing van de macht van door burgers bestuurde organen naar wereldwijde multinationals en het financierskapitaal. Hij vindt dat we deze ‘kapitalocratie’ moeten bestrijden door een radicale democratisering van ons politieke systeem waardoor burgers meer macht krijgen over politiek, economie en maatschappij. ‘Wat iedereen aangaat moet door iedereen besloten worden.’
Over de crisis in onze democratie wordt veel geschreven. Lievisse Adriaanse gaat in zijn verhaal verder dan kritiek op de inrichting van de bestaande instituties, het parlement, de scheiding der machten, verkiezingen en politieke partijen. Democratie gaat volgens hem in beginsel om de vraag hoe we de samenleving op een rechtvaardige, voor iedereen aanvaardbare manier kunnen inrichten. Daar is geen eenduidig antwoord op te geven. Het vraagt om ruimte voor pluriformiteit, debat en vrijheid van meningsuiting. ‘De democratie is een georganiseerd conflict tussen belangen, ideeën, waarden, opvattingen en standpunten’. Het vreedzame conflict is de kern van elk democratisch bestel. Maar in de huidige samenleving lijkt elk principieel conflict uitgebannen ten gunste van één nauwelijks weersproken neoliberale consensus waar alle politieke partijen zich aan conformeren. Het bekende TINA van Margaret Thatcher (‘there is no alternative‘).
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Het zal geen toeval zijn dat er een hoop auto’s zitten in deze compilatie uit Once Upon a Time in Hollywood. Bovenstaande track van de Spaanse DJ Lavaros voert je zo een nachtelijke of zomerrit in.
COLUMN - Een van de grote thema’s in de verkiezingsstrijd is de Navo-norm van minimaal 3,5, maar op termijn zelfs 5%. Nu ben ik persoonlijk helemaal voor een weerbare defensie, en het is een feit dat we wat dat betreft de afgelopen decennia als een luie puber achterover hebben geleund, in de veronderstelling dat papa Amerika de boel wel een beetje in de gaten hield en ons hachje wel zou beschermen. Dat moet natuurlijk anders, helemaal nu een megalomane oranje gek het Witte Huis van papa heeft overgenomen.
Maar het is waanzin om zoiets belangrijks op te hangen aan een percentage, een bedrag. Dat is de omgekeerde wereld! Normale mensen bedenken eerst wat ze willen, hoe ze iets voor zich zien, en gaan dan uitrekenen wat dat kost.
Dus wat zijn de bedreigingen, en waar zitten onze zwakke plekken? Je hoeft geen expert te zijn om zo een aantal van die zaken op te lepelen, in elk geval wat dat laatste betreft.
Waar de bedreigingen allemaal vandaan komen kan ik als leek niet beoordelen, behalve van Rusland, want dat ziet iedereen. Dat – in de vorm van Poetje – voelt zich blijkbaar ook bedreigd door “ons”, ergo de Navo, omdat hij (ook al) een megalomane gek is die een Groot Rusland voor zich ziet naar het voorbeeld van de Sovjet Unie, en “wij” die landen die in zijn waanbeeld tot dat grootse rijk behoren, zo zoetjes aan richting EU en Navo aan het leiden zijn.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
QUOTE - Een interessant stuk, getiteld ‘Waarom heeft Wilders-fan Els Rechts het over demonen en de hel?’, over het onheilige verbond tussen fanatieke christenen en extreemrechts, naar aanleiding van het ietwat uit de hand gelopen ‘Els-fest’, is te vinden op De Kanttekening. Enkele passages:
De theologie van reformatorische christenen heeft raakvlakken met de PVV. ‘Moslims worden gezien als bedreiging. Theologisch is de islam een ‘valse godsdienst’ die moet worden bestreden door de overheid. De SGP is een theocratische partij, die alleen godsdienstvrijheid voor orthodox-protestantse christenen wenst. De SGP heeft ook sympathie voor autoritaire regimes. Voormalig SGP-Kamerlid Roelof Bisschop, oud-rector van Wartburg College waar Els Noort op heeft gezeten, zei ooit tegen mij: ‘Het christelijke nationalisme van Orban komt uit dezelfde bron als de theocratie van de SGP.’ Dat zegt alles over de aantrekkingskracht van autoritair en nativistisch (gericht op de ‘oorspronkelijke’ bevolking, red.) beleid.’
Asia is een Britse supergroep met artiesten uit diverse progrogbands zoals King Crimson, Yes en Emerson, Lake & Palmer. Ze boekten hun grootste successen in de jaren ’80 en vroege jaren ’90.
‘Who Will Stop The Rain?’ komt van de plaat Aqua uit 1992.
VIDEO - Ik zei nou wel dat al mijn cd’s erg fijn zijn, maar bij deze moest ik toch ff langer nadenken. Alleen al omdat ik niet weet waarom ik ‘m heb…ongetwijfeld gekregen, want aan The songs known from the tv-commercials zou ik mijn geld niet uitgeven. Er staan wel aardige nummers op hoor, daar niet van, maar ik ben te snobistisch om zo’n cliché bewust in huis te halen.
Gitarist Kiki Valera is een van de populairste artiesten die zich heeft toegelegd op de Cubaanse muziekstijl Son, ontstaan uit een mengeling van Spaanse canción en gitaar, Afrikaanse ritmen en percussie-instrumenten en Amerikaanse jazz.
De stijl is wereldwijd beroemd beworden door de muziekdocumentaire Buena Vista Social Club. Nadeel is wel: het lijkt allemaal enorm op elkaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.