Op 8 december 2024 viel het regime Assad in Syrië. Het westen neemt tot nu toe een afwachtende houding aan tegenover de nieuwe regering van rebellenleider Ahmed al-Sharaa. Al-Sharaa heeft een verleden in diverse soennitische strijdgroepen. Hay'at Tahrir al-Sham (HTS), de organisatie waarmee hij Assad wist te verdrijven, stond op alle lijsten van als terroristisch aangemerkte groepen. Inmiddels zijn er tekenen dat HTS de situatie in het land ondanks de tegenstellingen tussen allerlei minderheidsgroepen voldoende weet te stabiliseren. Het CBS meldde deze week een halvering van eerste asielaanvragen uit Syrië, een trend die ook in omringende landen wordt waargenomen. De EU heeft beloofd de sancties stap voor stap te zullen opheffen. Een verdere stabilisering van het land blijft nog steeds wel afhankelijk van internationale steun voor het nieuwe regime. Rustig is het zeker nog niet in Syrië. Deze week waren er rellen in een voorstad van Damascus waar veel Druzen wonen. Aanleiding was een geluidsband die circuleerde op sociale media waarin een Druzische geestelijke volgens soennieten de profeet Mohammed beledigde. De Druzen ontkennen alles en ook het Syrische ministerie van Binnenlandse Zaken heeft verklaard dat zij er niet voor verantwoordelijk zijn, maar het is onduidelijk wie dan wel. Bij het geweld zijn twaalf mensen omgekomen. In maart vielen honderden burgerdoden bij clashes in steden langs de Middellandse Zee tussen aanhangers van het oude regime van Assad en het nieuwe regeringsleger. Koerden Toch zijn er in Syrië lichtpuntjes die het vertrouwen in de nieuwe machthebbers rechtvaardigen. Koerden kunnen hoop putten uit toezeggingen voor een beperkte vorm van zelfbestuur in het noorden van het land. Begin maart sloten Mazloum Abdi, bevelhebber van de door de VS gesteunde Syrische Democratische Krachten, en interim-president Ahmed al-Sharaa een historisch akkoord. SDF-milities trekken zich terug uit delen van Aleppo en andere steden. De lokale politiemacht Asayish blijft. In ruil erkent Damascus voor het eerst het zelfbestuur van Koerdische gemeenschappen in het noorden van het land. Burgerbesturen blijven bestaan. Een steun voor de Koerden is ook dat de sterk verdeelde Koerdische groepen in de regio hun geschillen hebben bijgelegd. De Koerdische Eenheidsconferentie heeft zich verenigd achter de eis om van Syrië een multi-etnische, multiculturele en multireligieuze staat te maken onder een gedecentraliseerd bestuur, dat vrijheid van religie garandeert, ook die van yezidi’s. Het is nog de vraag in hoeverre de centrale regering in Damascus daarin meegaat. Er zijn meer groepen in Syrië die autonomie eisen en als al-Sharaa iedereen tevreden wil stellen valt het land uiteen. Maar de erkenning van de belangen van de verschillende groepen en de bereidheid met alle leiders te praten geeft het vertrouwen dat het nieuwe regime etnische en religieuze verschillen serieus neemt. Dat was ook al gebleken bij de samenstelling van de overgangsregering waarin behalve soennieten van HTS ook vertegenwoordigers van de christelijke, alawitische, druzische en koerdische gemeenschap zijn opgenomen. Bruggen bouwen De enige vrouw en christen in de nieuwe regering is de minister van Sociale Zaken en Arbeid Hind Kabawat (51). Ze was jarenlang actief in het middenveld: richtte de vrouwenrechtenorganisatie Tastakel op, onderhandelde namens de Syrische oppositie in Genève, doceerde mensenrechten in vluchtelingenkampen. Ze studeerde aan universiteiten Tufts en Harvard, maar bleef tegelijk diep geworteld in de Syrische realiteit. Ze zegt in een interview in Trouw dat ze vooral wil inzetten op sociale cohesie en dialoog. “Mensen samenbrengen die elkaar normaal niet ontmoeten, mensen uit verschillende werelden. Er bestaan nog altijd hardnekkige clichés, maar wij zoeken naar gemeenschappelijke grond. Zoals nu: ik heb een Alawitische vrouw uitgenodigd die lange tijd in Idlib heeft gewoond. Ze vertelt haar verhaal hier aan iedereen. Dit soort ontmoetingen kan bruggen bouwen tussen gemeenschappen." Israëlische aanvallen In het zuiden wordt de stabiliteit van het land nog steeds verstoord door acties van het Israëlische leger. Zo berichtte het Syrische Observatorium voor de Mensenrechten dat een Israëlische troepenmacht bestaande uit drie militaire voertuigen op 25 april oprukte naar de stad Jabata Al-Khashab in het noordelijke platteland van Al-Qunaitrah. Woensdag bombardeerde het Israëlische leger Sahnaya, een voorstad van Damascus. Er viel een dode. Israël mengde zich daarmee rechtstreeks in het conflict tussen de Druzen en het regeringsleger. Dit soort acties en de voortdurende bezetting van de Golan hoogte maakt het volgens de Syrische regering niet mogelijk 'onder de huidige omstandigheden' de betrekkingen met Israël te normaliseren. President Donald Trump en de Syrische interim-president Ahmed al-Sharaa zullen elkaar ontmoeten tijdens Trumps geplande bezoek aan Saoedi-Arabië in mei, meldt The Atlantic Council. Het zou een kans zijn om de banden tussen de VS en Syrië te normaliseren, schrijft Luke Wagner. Er zijn weliswaar grote ideologische en politieke verschillen tussen het nieuwe Syrische regime en het westen. 'Als Washington echter zijn economische en veiligheidsbetrokkenheid bij de nieuwe Syrische regering verdiept, zouden de Verenigde Staten historische kansen kunnen aangrijpen om de Chinese en Russische invloed in het Midden-Oosten te beperken en de Iraanse As van het Verzet voor de komende jaren te verzwakken.' Een eerste stap zou de opheffing van alle sancties moeten zijn, voordat de Syrische regering zich tot China en Rusland gaat wenden voor de noodzakelijke economische steun om het land weer op de rails te krijgen.
Volgens een bekende singer-songwriter gaat kunst altijd over seks, God en de dood. In het geval van Metallica gaat het nogal eens over dat laatste.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Je gaat naar je werk en je komt vrolijk en gezond weer thuis. Een tevreden arbeider is geen onruststoker. Dat scheelt al gauw een populistisch partijtje minder.
Daar zou de Dag van de Arbeid over moeten gaan, dachten wij vorig jaar. We hadden op de eerste mei wel vaker ideetjes over hoe we van het eeuwige knechtschap af kunnen geraken.
Dat niet de noeste handvaardigheid maar de financiële beurs de economie dicteert, dat is een foutje dat nodig hersteld moet worden (1 mei 2022)
Het is dus eigenlijk zo:
Werknemer is degene die de arbeid, energie, kracht en gezondheid van anderen neemt, om niet alleen winst, maar ook de bonussen van ceo’s en uitkeringen aan aandeelhouders te genereren. Een werkgever is degene die zijn/haar arbeid beschikbaar stelt (1 mei 2020).Het is treurig te moeten constateren dat juist de kapitalisten internationale solidariteit concreet hebben weten te maken. Globalisering noemen we dat. Samen zijn de kapitalisten sterk geworden. Sterker dan ooit. De roemruchte één procent die meer bezit dan de overige 99 procent van de wereldbevolking (1 mei 2017).
De Dag van de Arbeid gaat nog steeds alleen over verdeling van werkuren en loon. Het gaat nog steeds niet over de verdeling van de arbeid zelf. Van wie is de arbeid eigenlijk? (1 mei 2012)
Heeft de dag van de arbeid, 1 mei, nog waarde? (1 mei 2009)
COLUMN - Het heeft de Koning behaagd 3.427 personen te behangen met een lintje, waarvan het merendeel onbezoldigd bijzonder verdienstig is voor de samenleving.
Vrijwilligers. Zijn dat soms de leden van de orde der stille meerderheid? Wie zijn ze? De een houdt het op zo’n 49% van alle 15-plussers die vrijwillig anderen van dienst zijn. Een ander rept over ruim 6 miljoen vrijwilligers.
Na een daling in vrijwilligers vanaf 2020, was in 2023 is het aandeel weer terug op het niveau van voor de coronaepidemie (CBS).
In 2023 werd een daling geconstateerd in het aantal nieuwe vrijwilligers dat zich aanmeldde: 19% minder groei dan in 2022 (NL voor elkaar). Wel meldden zich verhoudingsgewijs meer jonge vrijwilligers aan, waardoor de gemiddelde leeftijd van nieuwe vrijwilligers zakte naar 41,7 jaar, ruim een half jaar ‘jonger’ dan in 2022.
Die verjonging komt gedeeltelijk door de MDT (Maatschappelijke Diensttijd), die vooralsnog gered lijkt te zijn van Schoofs snoeimes.
De meeste vrijwilligers treft men bij sportverenigingen (16 procent). Bij onderwijs, buurt- en hobbyverenigingen is zo’n 11 procent actief (Platform Vrijwillige Inzet).
En al die vrijwilligers gaan het steeds drukker krijgen. Dat wil zeggen, als de voorspelling van de Rijksoverheid uitkomt:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Gimme an F…, Gimme a U…, Gimme a C…, Gimme a K…
Zo spel je ‘oorlog’ in de ‘Feel Like i’m Fixing to Die Rag’, waarmee Country Joe Mcdonald samen met het publiek van Woodstock ’69 protesteerde tegen de Amerikaanse oorlog in Vietnam.
Zes jaar later kwam die oorlog ten einde. Van staatswege wordt dat 50-jarig jubileum herdacht met tromgeroffel en wapengekletter. Meer dan 5 miljoen gewone stervelingen likken nog steeds hun wonden, toegebracht door het giftige Agent Orange.
In Den Haag is het vanaf 1 januari dit jaar verboden om buiten reclame te maken voor fossiele producten. Daaronder ook vliegreizen en cruisevakanties. Enkele reisorganisaties hebben dit verbod voor de rechter aangevochten. Maar de rechter gaf hen geen gelijk. Het is de eerste keer wereldwijd dat een rechtbank zich heeft uitgesproken over een verbod op fossiele reclame. Actiegroep Reclame Fossielvrij: “De uitspraak bevestigt dat (lokale) overheden noodzakelijke klimaatmaatregelen kunnen nemen, ook als bedrijven zeggen dat ze daar financieel last van hebben”, aldus Rémi ter Haar, juridisch medewerker van Reclame Fossielvrij. “Met deze historische uitspraak heeft Den Haag de weg vrij gemaakt voor andere gemeenten om fossiele reclame te verbieden via de lokale verordening. Dit is een doorbraak voor het verbod op fossiele reclame en de gezondheid van mens en planeet. Net zoals je geen effectief antirookbeleid kunt voeren met overal tabaksreclames, werkt klimaatbeleid niet als fossiele brandstoffen nog volop worden gepromoot.”
De reisorganisaties deden onder meer een beroep op de vrijheid van meningsuiting. De rechtbank wees dat af omdat het Grondwetsartikel over de de vrijheid van meningsuiting handelsreclame heeft uitgezonderd. ‘Deze uitzondering voor handelsreclame betekent dat artikel 7 van de Grondwet geen belemmeringen of formele vereisten bevat voor zowel de nationale als de decentrale wetgever om inhoudelijke beperkingen op te leggen aan handelsreclame,’ schreef minister Hermans als reactie op twee wetenschappelijke publicaties over een verbod op fossiele reclame. Ook de Gemeente is dus bevoegd om in de APV een beperking van reclame in de openbare ruimte op te nemen. Artikel 10 EVRM beschermt de vrijheid van meningsuiting zonder een uitzondering te maken voor commerciële reclame. De Europese rechter heeft daarover nog geen uitspraak gedaan. Maar het EVRM geeft wel mogelijkheden voor beperking van de uitingsvrijheid. Die beperking noet dan bij wet zijn geregeld, een algemeen belang dienen en noodzakelijk zijn in een democratische samenleving. In het geval van het Haagse verbod op fossiele reclame oordeelt de rechter dat het verbod Europeesrechtelijk door de beugel kan. Het is niet bekend of de reisorganisaties dit alsnog in Straatsburg willen gaan toetsen.
RECENSIE - Geert Wilders is van alles, maar hij is ook een intrigerend fenomeen. Zo iemand waarvan je je onder andere kunt afvragen: hoe doet hij dat toch? Hoe is het mogelijk dat hij politiek maar blijft overleven – dat hij regelmatig fouten maakt waarvoor anderen zouden worden afgestraft, terwijl hij maar blijft zitten en momenteel nog altijd de grootste partij van Nederland leidt is.
De neerlandicus Robbert Wigt, die eerder een boek schreef over Mark Rutte, komt nu met een boek over de ‘overtuigende taal’ van Wilders. Daarin speelt Rutte trouwens weer een rol, als de enige die het de afgelopen decennia is gelukt om Wilders van zich af te slaan, de enige die aan Wilders gewaagd was.
Is Wilders taal overtuigend? Opvallend is dat op de ene plaats in Wigts boek de theaterdocent Marijn Moerman zegt dat Wilders meer een debater is dan een speecher, terwijl verderop het Denk-Kamerlid Van Baarle zegt ‘Met Wilders heb je eigenlijk geen debat.’ Beide hebben gelijk: als Wilders alleen zou speechen, zou hij niet zo populair zijn, want zijn speeches hangen vaak naar het eentonige. Maar een echte debater is Wilders ook niet, want het is hem niet om de uitwisseling van argumenten te doen. Wilders heeft een manier gevonden om van het debat een monoloog te maken. Dat is wel zijn grootste troef.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Naar verluidt zat U2 er als band creatief zo doorheen, dat ze in aanloop van het magistrale album Achtung Baby (1991) op het punt stonden uit elkaar te gaan.
FBI mag vermeende klokkenluiders nu ook aan een leugendetector hangen
‘Ook ambtenaren die in de afgelopen maanden hun baan verloren, kunnen zo worden gecontroleerd. De laatste tijd waren er diverse lekken over het disfunctioneren van door Trump benoemde leiders in de diverse ministeries.’ De man die vrijwel dagelijks door de pers betrapt wordt op een leugen gaat zijn uit de school klappende ambtenaren nu onder druk zetten met een apparaat waarvan de betrouwbaarheid hoogst twijfelachtig is. ‘De leugendetector of polygraaf wordt in Nederland als onbetrouwbaar aangemerkt. Die komt volgens politiewoordvoerder Luna van Heerwaarden in het beste geval toch maar op 50 procent betrouwbaarheid uit, stelde ze twee jaar terug in WNL-programma Het Misdaadbureau. Ook is het als verdachte niet verboden te liegen. “Verdachten worden niet veroordeeld omdat ze liegen”, aldus Van Heerwaarden.’
Langzame, dreunende, industrial noise / metal van Skin Chamber. Is weer eens heel wat anders, dit deuntje ‘sucked inside’. Kwam ik ooit, heeeeeeeel lang geleden, tegen op het verzamelaartje At Death’s Door II, van Roadrunner Records, en is om de één of andere reden blijven hangen.
